We instagrammen en appen erop los, zitten allemaal in hetzelfde werkstramien van druk druk druk, en doen ongemerkt mee met de trends. En we gaan maar door, ook al is het wat veel. De wens om erbij te horen gaat gepaard met groepsdruk, waar geen ontkomen aan lijkt te zijn – tot je knapt. Net als die ballon in een van de stop-motion films van Erica Hagens. Als beeldmaker wil zij ons wakker schudden, laten zien hoe mensen elkaar op een ongezonde manier achternalopen. Rauwe stop-motion animaties met indringende geluiden stellen het kuddegedrag aan de kaak. Wezenloze marionetten die zich als lemmingen in zee storten, brave burgers die vermorzeld en weggeblazen worden, een figuurtje dat het moet bezuren omdat het maar niet in het gareel wil blijven. De films zijn te zien in black boxes, die gedragen worden door paspoppen of echte mensen; hoe groot is het verschil tussen die twee eigenlijk nog?